Konlu Allaha yonelmis bir avam ellerini goye acib yalvardi: Allahim! Menimle danis! Hemin vaxt bir bulbul bagcada yaniqli-yaniqli oxuyurdu. Amma avam bulbule qulaq asmadi ve davam etdi yalvarmaga: Allahim! Menimle danis! Az sonra hava tutuldu, goy gurultusu ve simsekle birlikde guclu yagis basladi. Lakin avam dinlemedi, yalvarmaga davam etdi: Allahim! Seni gormeyime icaze ver! Bu vaxt yagis sona catmis ve gunes cixdi. Lakin avam bu menzereye fikir bele vermedi. Her gun gorduyu bir sey deyilmiydi bu? Yalvarmaga davam etdi avam: Mene bir mocuze goster Allahim! O bele yalvararken yaxindaki evlerden birinden yeni dogulmus usagin aglayislari gelirdi qulaga. Amma avam buna da fikir vermedi. Kederden agladi avam: Allahim! Cavab ver mene! Burada oldugunu mene bildir. O vaxt bir kepenek avamin qoluna qondu. Amma avam o biri eliyle kepeneyi qovdu ve aglamaga davam etdi: Allahim! Niye mene cavab vermirsen?- deye gileylendi. SON! Ezizlerim unutmayin Allah insana o qeder subut gosterir yene insan ayilmir! Lakin aldigimiz her nefes Allahdandir ve onun mocuzesidir unutmayin!
twk