Gözleri görmeyen bir çocuk, sokakta ayaklarının dibinde bir şapka

ile oturuyormuş. Önünde büyükçe bir kâğıt ve kâğıdın üzerinde de bir

yazı varmış:

" Ben körüm! Lütfen yardım edin!"

Şapkanın içinde sadece birkaç adet

demir para varmış. O sırada elinde çantası ile oradan geçmekte olan bir

adam cebinden biraz bozuk para çıkarmış ve onları şapkanın içine

koymuş. Tam gidecekken durmuş ve çocuğun önündeki kâğıdı almış.

Kalemini çıkarmış ve kâğıda bir şeyler yazmış.

Kâğıdı herkesin yazdıklarını görebileceği şekilde koymuş ve yürüyüp

gitmiş. Kısa bir süre içinde şapka dolmaya başlamış. İnsanlar kör

çocuğa daha fazla para vermeye başlamışlar.

Öğleden sonra kâğıttaki yazıyı değiştiren adam, geri gelmiş. Çocuk

adamın yürüyüşünden onu tanımış.

"Siz, sabah yazımı değiştiren kişisiniz

değil mi? Siz gittikten sonra, bugüne kadar hiç dolmadığı kadar çabuk

doldu şapkam. Söyler misiniz ne yazdınız oraya ?"

Adam gülümsemiş. "Sadece doğruyu yazdım. Senin söylediğini farklı bir

şekilde söyledim o kadar" demiş.

Ne mi yazıyormuş kâğıtta?

BUGÜN HARİKA BİR GÜN VE BEN ONU GÖREMİYORUM...

Tabii ki her iki yazı da okuyanlara çocuğun kör olduğunu söylüyor.

Ama ikinci yazıda insanlara kör olmadıkları için ne kadar şanslı

oldukları da hissettiriliyor. Bazen aynı şeyi anlatmak için kullanılan

farklı kelimelerin, insanlar üzerinde uyandırdığı duyguların farklılığını

anlamak ve anlatabilmek gerçekten çok zordur...